Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας (1967-1974), Μαξ Βαν ντερ Στουλ, ο οποίος μεταξύ άλλων είχε πρωτοστατήσει στην αντίσταση κατά της Χούντας στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα την αποπομπή της από το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Ο ολλανδός πολιτικός είχε στηρίξει την έρευνα του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις ενέργειες της δικτατορίας στη χώρα μας- και την αποκάλυψη των βασανιστηρίων-, ενώ οργάνωσε τη θερμή υποδοχή, στην Ολλανδία, στους αξιωματικούς του “Βέλους” μετά από κίνημα του Ναυτικού.
Τη θλίψη τους εξέφρασαν ο πρωθυπουργός και η Δημοκρατική Αριστερά.
Ο Γ. Παπανδρέου τόνισε: “Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα τον θάνατο του Max van der Stoel. Ενός καλού φίλου, με τον οποίο είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ στενά. Ενός πολιτικού – με το π κεφαλαίο, που αγωνίστηκε για τις αρχές του, για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια, όπου η ανάγκη το πρόσταζε. Όπως και για την Ελλάδα την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών, από την θέση, τότε, του Υπουργού Εξωτερικών της Ολλανδίας. Ο Max van der Stoel πρωτοστάτησε στην προσπάθεια για την διερεύνηση των ανομημάτων της δικτατορίας, την τεκμηρίωση και ανάδειξη των βασανιστηρίων, μιας έρευνας που οδήγησε τελικά στην αποπομπή της Ελλάδας της χούντας από τον Συμβούλιο της Ευρώπης.
Βοήθησε όλους τους συμπατριώτες μας που αγωνίστηκαν εναντίον της δικτατορίας. Υποδέχθηκε θερμά στην πατρίδα του, την Ολλανδία, τους άντρες του ΒΕΛΟΣ. Υποστήριξε πάντα με την ίδια θέρμη τα συμφέροντα της Ελλάδας, όπως και την ένταξή της στην ΕΟΚ. Επέλεξε ακόμη και για δεύτερη πατρίδα του την Τήνο. Η ιδιαίτερη τιμητική διάκριση που έλαβε από την Πολιτεία ως αναγνώριση της προσφορά του στην Ελλάδα, είναι η ελάχιστη τιμή που πρέπει σε έναν πραγματικό φίλο της Ελλάδας”.
Ανακοίνωση εξέδωσε και η Δημοκρατική Αριστερά, σημειώνοντας ότι ήταν “από τις σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης”. “Συνέβαλε τα μέγιστα στην προώθηση της έρευνας του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα πεπραγμένα της χούντας, αναδεικνύοντας το εύρος των βασανιστηρίων των συνταγματαρχών. Οι αποκαλύψεις οδήγησαν στην έξοδο της χώρας μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η Ελλάδα και ο δημοκρατικός κόσμος θα του χρωστούν πάντα”.
Άρθρο του Ρ. Σωμερίτη στο “Βήμα” υπό τον τίτλο: “Μαξ Βαν ντερ Στουλ”
“Πέθανε και ο Μαξ Βαν ντερ Στουλ. 86 ετών. Σοσιαλδημοκράτης πρώην υπουργός εξωτερικών μιας Ολλανδίας που, στα χρόνια εκείνα (1967-1974 αν σας λέει κάτι), δεν ήταν ξενοφοβική. Αυτός πρωτοστάτησε, μαζί με τους Νορβηγούς, στο εξωπέταγμα της χούντας από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Αφού προηγούμενα είχε στηρίξει τη μεγάλη έρευνα του Συμβουλίου για τα έργα και ημέρες των συνταγματαρχών στη χώρα μας και στην αποκάλυψη της τρομοκρατικής βιομηχανίας των βασανιστηρίων.
Αυτή τη στιγμή που γράφω (Τρίτη πρωί) περιμένω ακόμα κάποια δήλωση προέδρων για τον θάνατο του. Είναι αλήθεια ότι ο Βαν ντερ Στούλ δεν ήταν πρωταγωνιστής σε σκυλάδικα…
Ο Βαν ντερ Στουλ δεν σταμάτησε ποτέ να στηρίζει τη χώρα μας όταν η χώρα μας είχε δίκιο. Συνεπής με τις αρχές του δεν μας δικαίωσε, με φανερή θλίψη, για τις πολιτικές μας απέναντι στις μειονότητες. Και πολλοί ξέχασαν όλα τα άλλα. Τους παρέσυραν ίσως όλοι εκείνοι οι «πατριώτες» που δεν του συγχώρεσαν ποτέ την υπόθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, την συνεχή στήριξή του στους Έλληνες δημοκράτες (όλους), τη θερμή υποδοχή που οργάνωσε στην Ολλανδία για τους αξιωματικούς του «Βέλους» μετά από κίνημα του Ναυτικού. Για τους αμνήμονες ο Βαν ντερ Στούλ είχε γίνει «ανθέλλην», «σκοπιανός» και τούρκος».
Μόλις το επέτρεψαν οι συνθήκες, δηλαδή μετά το 1974, πήρε το τροχόσπιτό του και με τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τα ποδήλατά τους, έφτασε απροειδοποίητα στη χώρα μας για ανώνυμες διακοπές. Όπως μπορείτε να τον φανταστείτε : με κοντά παντελόνια και πέδιλα. Αργότερα την Τήνο διάλεξε για ένα εξοχικό. Μπορεί να τον συμβούλευσε ο φίλος του ο καθηγητής (στη Γενεύη) Γιάγκος Σιώτης, που τόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην Ευρώπη στον πολιτικό και διπλωματικό αγώνα εναντίον της δικτατορίας.
Θα έπρεπε η δημοκρατική Ελλάδα να αφιερώσει στον Βαν ντερ Στουλ δρόμους και πλατείες. Τον είχε τιμήσει πάντως με ένα ανώτατο παράσημο (το 1999) : πάλι καλά. Ο μακαρίτης ο πατέρας μου που συνεργάστηκε στενά μαζί του θα μπορούσε να γράψει περισσότερα. Εγώ, σαν δημοσιογράφος, αυτά τα λίγα. Με συγκίνηση. Και ευγνωμοσύνη”.
Πηγή: http://www.nooz.gr
