Η Κέιτ Χάντσον και ο Φίλιπ Ντίνκλεϊτζ αναζητούν «Έναν μικρό παράδεισο».
Ανομβρία στις αίθουσες λόγω 15 Αύγουστου. Οι δυο νέες ταινίες δεν ξεφεύγουν από τα επίπεδα της μετριότητας, αλλά η «αρχαία» κωμωδία «Η γυναίκα και η λεοπάρδαλη» που προβάλλεται σε επανέκδοση, αποζημιώνει.
Μια ακόμη αδιάφορη ταινία στην ούτως ή άλλως αδιάφορη (πλην εξαιρέσεων) κινηματογραφική καριέρα της Κέιτ Χάντσον είναι το «Ενας μικρός παράδεισος» («A little bit of heaven», ΗΠΑ, 2011) που σκηνοθέτησε η Νικόλ Κασέλ (γνωστή κυρίως από την δουλειά της στην τηλεόραση). Η Χάντσον υποδύεται την Μάρλεϊ, ένα ελεύθερο κορίτσι σε όλα του, γεμάτο χαμόγελο και ξεγνοιασιά που όμως θα τα βρει σκούρα όταν μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο και δεν έχει σωτηρία.
Η αντιμετώπιση της νέας τάξης πραγμάτων, είναι η ταινία. Το πώς διαμορφώνεται η σχέση με τους φίλους της, το πώς επηρεάζονται οι χωρισμένοι γονείς της αλλά και ο ρόλος του έρωτα που γεννιέται ανάμεσα σε αυτήν και τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ που για μια ακόμη φορά κινείται στα όρια της ανυπαρξίας παίζοντας τον ερωτευμένο γιατρό της.
Το έχουμε δει το έργο και μάλιστα σε πολύ καλύτερες εκδοχές, από το «Love story» μέχρι της «Σχέσεις στοργής». Στην ουσία δεν έχει απολύτως τίποτε να προσθέσει στο είδος, πέραν ίσως της γλυκιάς αισιοδοξίας που προσπαθεί να προβάλλει, ακόμα και όταν στην μέση υπάρχει ένας επικείμενος θάνατος. Το δευτεραγωνιστικό καστ πάντως, είναι σίγουρα πιο θερμό απ’ ότι το πρωταγωνιστικό ντουέτο. Η Κάθι Μπέιτς δείχνει την κλάση της παίζοντας την μητέρα της Χάντσον.
Η ικανότητά της να σε στέλνει από το γέλιο στο δάκρυ είναι εκπληκτική. Καλή επίσης και η Λούσι Παντς στον ρόλο μιας από τις φιλενάδες της Μάρλει. Είχαμε ξεχωρίσει αυτήν την ανακάλυψη του Γούντι Αλεν στο «Θα συναντήσεις έναν ψηλό, μελαχρινό άντρα» όπου έπαιξε πειστικότατα το πορνίδιο. Ακόμα και σε μια ασημαντότητα όπως ο «Μικρός παράδεισος» δείχνει ότι έχει μέλλον μπροστά της.
Βαθμολογία :1
Φώσκολος από την Τουρκία
H επιτυχία που έχουν σημειώσει οι τουρκικές τηλεοπτικές σειρές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικότερα φαίνεται ότι έχει αρχίσει να εισβάλλει και στον κινηματογράφο. Η περιπέτεια του Μαχσούν Κιρμιζιγκούλ «Πέντε μιναρέδες στη Νέα Υόρκη» («Five Minarets in New York») έχεις την αίσθηση ότι γυρίστηκε για να πάνε στον κινηματογράφο όσοι απολαμβάνουν από τον καναπέ του σαλονιού τους τουρκικές σειρές τύπου «Εzel» και «Μενεξέ».
Απλώς, ακριβώς επειδή πρόκειται για κινηματογράφο (ή καλύτερα «κινηματογραφοποιημένη» τηλεόραση) θέματα όπως η τρομοκρατία, ο εθνικισμός, ο θρησκευτικός φανατισμός, εδώ θίγουνται τάχα μου δήθεν πιο σοβαρά. Δύο τούρκοι μυστικοί αστυνομικοί λοιπόν, πηγαίνουν στη Νέα Υόρκη για να συνοδεύσουν στην πατρίδα τους έναν συμπατριώτη που έχει συλληφθεί ως αρχηγός τρομοκρατικής οργάνωσης. Στην πορεία όμως αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα όσο δείχνουν.
Η παραγωγή είναι αρκετά φιλόδοξη, τα λεφτά φαίνονται αφού ως και οι Αμερικανοί είναι μέσα και επίσης παίζουν αμερικανοί ηθοποιοί όπως οι Τζίνα Γκέρσον, Ρόμπερτ Πάτρικ, Ντάνι Γκλόβερ. Αυτό δεν σημαίνει τίποτε όμως. Η όλη ιδέα είναι βουτηγμένη μέχρι τον λαιμό στην υπερβολή και τον απίστευτο λαϊκισμό.
Το φιλμ που σκηνοθέτησε ένας από τους δυο πρωταγωνιστές, ο Χαλούκ Μπιλιγκινέρ, δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτε ούτε από τις περιπέτειες που γύριζε ο Νίκος Φώσκολος στη δεκαετία του ’70 αλλά ούτε και από τα μελοδράματα της κακιάς ώρας με τον Νίκο Ξανθόπουλο στην δεκαετία του ’60. Ούτε οι ευρυγώνιοι φακοί ούτε και τα γυρίσματα στο Μανχάταν μπορούν να κρύψουν την ουσία των «Μιναρέδων» που δεν είναι άλλη από το αρχέτυπο του κακού, φτηνιάρικου μελό!
Βαθμολογία :1
ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΗ
Στο «Η γυναίκα και η λεοπάρδαλη» («Bringing up baby») που σκηνοθέτησε ο Χάουαρντ Χοκς το 1938, η λεοπάρδαλη της κοπέλας με την οποία προσπαθεί να φλερτάρει ένας παλαιοντολόγος πονοκεφαλιάζει τους πάντες και δημιουργεί ακραία αστείες καταστάσεις. Το φιλμ, το οποίο συμπεριλαμβάνεται σε λίστες με τις πιο αστείες αμερικανικές κωμωδίες όλων των εποχών, είναι επίσης γνωστό στην Ελλάδα ως «Ξύπνα μωρό μου».
Βαθμολογία :4
Αξιολόγηση
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη
Πηγή: http://www.tovima.gr
