Το πρωινό της 6ης Μαΐου για τους τραπεζοϋπαλλήλους δεν έμοιαζε με κανένα άλλο. Οι συνάδελφοι της Τράπεζας Κύπρου δεν εξυπηρετούσαν πελάτες, δεν αξιολογούσαν δάνεια, δεν έστελναν εμβάσματα. Ήταν όλοι εκεί…, είχαν αφήσει τα γραφεία τους και έρχονταν ανά κατάστημα, με ένα λουλούδι στο χέρι, στον τόπο που τρεις συνάδελφοί μας από τη Marfin Bank, βρήκαν τραγικό θάνατο εν ώρα εργασίας.
Ήταν όλοι εκεί…με μάτια κλαμένα, καρδιές σφιγμένες, πρόσωπα οργισμένα, συζητούσαν για τα τραγικά αίτια της τραγωδίας. Όλοι καταδικάσαμε την αποτρόπαιη πράξη των γνωστών – αγνώστων, που βύθισαν στη θλίψη τις οικογένειες των θυμάτων και όλους εμάς τους συναδέλφους τους. Από εκεί και πέρα όμως τι; Ποιοι «μάντρωσαν» τα άτομα αυτά μέσα στο κατάστημα; Αληθεύουν καταγγελίες συναδέλφου της MARFIN για απειλές από μέρους διευθυντικών στελεχών να μην απεργήσουν οι συνάδελφοί μας ή έστω να μη φύγουν νωρίτερα; Αληθεύουν οι καταγγελίες ότι τους κλείδωσαν μέσα στο κτήριο, χωρίς μάλιστα να υπάρχουν κατάλληλα μέτρα πυροπροστασίας;
Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί μπορεί να μην καταδικαστούν ποτέ, όμως οι τραπεζοϋπάλληλοι την αλήθεια τη ζουν καθημερινά. Έχουν ακούσει από κάποιους που επιθυμούν "loyalty", να δίνουν «πατρικές» συμβουλές, να κάνουν συστάσεις, ακόμη και να απειλούν, κάποιες φορές, τους συναδέλφους για να αποδείξουν έμπρακτα την αφοσίωσή τους. Αυτοί οι κύριοι, οι οποίοι συνήθως φοράνε σημαίες ευκαιρίας, θεωρούν ότι τα πάντα παζαρεύονται και μπαίνουν στη διαδικασία να «βιάζουν» συνειδήσεις και να «τσαλαπατούν» αξιοπρέπειες συναδέλφων αντί να ασχολούνται με τα σοβαρά προβλήματα, που λόγω της κρίσης αντιμετωπίζει το τραπεζικό μας σύστημα.
Ήταν χτες όλοι εκεί…, οι συνάδελφοι από το κατάστημα του Περιστερίου, των Αχαρνών, του Συντάγματος της Ακαδημίας, της Μάρνης. Ήταν και άλλοι τραπεζοϋπάλληλοι εκεί…από την Εθνική, τη Citibank, τη Eurobank. Ήταν και όλες οι σκέψεις των συναδέλφων μας από την περιφέρεια, που συμμετείχαν αθρόα στη χθεσινή κινητοποίηση. Δε μπορούσαν να δουλέψουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ήμασταν όλοι εκεί… για να τιμήσουμε τους μεγάλους απόντες που χάθηκαν άδικα: τον Επαμεινώνδα, την Παρασκευή, την Αγγελική και το αγέννητο παιδί της, που γνώρισε τη σκληρότητα του κόσμου πριν ακόμα δει το φως του ήλιου..
Καλό ταξίδι συνάδελφοι, ελπίζουμε ο χαμός σας να μας κάνει όλους σοφότερους….
Για το ΔΣ του Συλλόγο
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Εμμανουήλ Μπεμπένης Ισίδωρος Γοίλιας
