Αγαπητοί συνάδελφοι,
οργή και αγανάκτηση προκαλούν στους εργαζόμενους οι σχεδιαζόμενες ανατροπές στο εργασιακό τοπίο με νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες θα επιτρέπουν την κατ΄ εξαίρεση υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.
Οι σχετικές ρυθμίσεις, κάποιες εκ των οποίων άρχισαν ήδη να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, θα επιτρέπουν σε επιχειρήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν «ανυπέρβλητα εμπόδια» βιωσιμότητας, να προσφεύγουν μέσα από συγκεκριμένη διαδικασία, για την κατάρτιση, με τη «σύμφωνη» γνώμη των εργαζομένων, επιχειρησιακών συμβάσεων.
Στην περίπτωση αυτή, οι επιχειρησιακές συμβάσεις, που θα συνάπτονται ξεχωριστά για κάθε επιχείρηση, θα υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Απώτερος σκοπός, ο διακαής πόθος κάθε εργοδότη… Οι συμβάσεις «α λα καρτ» (ατομικές συμβάσεις εργασίας).
Μια τέτοια εξέλιξη – με τις επιχειρήσεις να διαγκωνίζονται για το ποια εν τέλει θα μειώσει ακόμη περισσότερο το μισθολογικό κόστος και την απειλή του λουκέτου να κρέμεται σε μόνιμη βάση πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων, στην περίπτωση που δεν αποδεχθούν μειώσεις μισθών και περικοπές εργασιακών δικαιωμάτων – είναι προφανές ότι προοιωνίζει ένα ακόμη ζοφερότερο εργασιακό μέλλον.
Το οποίο, σε συνδυασμό με τις τελευταίες εργασιακές ρυθμίσεις, που προβλέπουν
- βασική σύνταξη 360 € μετά από 40 χρόνια εργασίας!
- αύξηση του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων
- καταβολή στον εργαζόμενο, σε διμηνιαίες δόσεις, της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, αντί στο σύνολό της!
- πρόσληψη των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, ηλικίας κάτω των 25 ετών, με αμοιβές κατώτερες από την προβλεπόμενες απο την ΕΓΣΣΕ (Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας),
και τις συνεχιζόμενες απόπειρες υπονόμευσης της λειτουργίας του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), εύλογα προκαλεί ανησυχία στο σύνολο των εργαζομένων.
Συνάδελφοι, σε ένα τέτοιο εργασιακό τοπίο, φράσεις όπως, δεν ασχολούμαι με τα «συνδικαλιστικά» ή δεν με αφορούν τα «συνδικαλιστικά», ρίχνουν απλά νερό στο μύλο αυτών που επιθυμούν μια εργασιακή ζούγκλα, χωρίς καμία διασφάλιση μισθού και θέσης για τον εργαζόμενο.
Η συλλογική προσπάθεια και η αλληλεγγύη είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλίσουμε τα ελάχιστα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Σε αντίθετη περίπτωση, η όποια «συλλογική» πράξη «αντίστασης» θα εξαντλείται στην τηλεθέαση σατυρικής εκπομπής, το βράδυ της Τρίτης ή στη «γενιά των 592 ευρώ». τη στιγμή μάλιστα που η κρίση θα βαθαίνει και η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία αναμένεται να εκτιναχθεί στο 14,5% το 2011.
Μπροστά στις επερχόμενες εξελίξεις, ο Σύλλογός μας, συνεπής όλα αυτά τα χρόνια στις θέσεις του, καλεί όλους τους συναδέλφους σε επαγρύπνηση και αγωνιστική ετοιμότητα για την περιφρούρηση της πλήρους και σταθερής εργασίας, για εμάς και τα παιδιά μας, πριν να είναι πλέον πολύ αργά.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Εμμανουήλ Μπεμπένης Ισίδωρος Γοίλιας
