Με δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ισοδυναμούν από χθες οι κάλπες της 17ης Ιουνίου. Με τον πιο επίσημο τρόπο, έχοντας την έγκριση όλων ανεξαιρέτως των κρατών μελών της ΕΕ και του ευρώ, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Μ. Μπαρόζο ανέλαβε να θέσει στους Έλληνες πολίτες και το ελληνικό πολιτικό σύστημα το αμείλικτο ερώτημα «επιθυμείτε ή όχι να παραμείνετε μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια».
Είχε προηγηθεί μια δραματική συνεδρίαση του κολεγίου των επιτρόπων που για πρώτη φορά, σύμφωνα με όσα μεταφέρουν πηγές με γνώση της συζήτησης, τέθηκε ευθέως το θέμα του κόστους της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ως ένα πραγματικό και πιθανό ενδεχόμενο. Προσωπικό μάλιστα των ευρωπαϊκών θεσμών έχει, όπως μεταφέρουν οι ίδιες πηγές, επιφορτιστεί με το αποκλειστικό αντικείμενο της αποτύπωσης του κόστους για τα υπόλοιπα κράτη μέλη, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και την οικονομία εν γένει. Οι συγκεκριμένες ομάδες εργασίας ήδη επικοινωνούν με στελέχη του ΔΝΤ και της ΕΚΤ και θα ετοιμάσουν επιχειρησιακές εκθέσεις πολύ σύντομα, όπου η αποτύπωση της εξόδου θα γίνεται με ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά πέραν πάσας αμφισβητήσεως. Η εξέλιξη αυτή έχει γίνει γνωστή στα ελληνικά πολιτικά κόμματα και την τράπεζα της Ελλάδος, τους οικονομικούς παράγοντες της χώρας και τους συνδέσμους της Κομισιόν στην Αθήνα, με στόχο και την πλήρη και απόλυτη αμφίπλευρη ενημέρωση. Όλα ανεξαιρέτως τα κράτη μέλη, με τα οποία επικοινώνησε η Κομισιόν μέσω πάγιων διαύλων, συμφωνούν ότι οι μελέτες πρέπει να καταρτιστούν και αν είναι δυνατόν να συγκεκριμενοποιηθεί ένα συνολικό σχέδιο απορρόφησης του κινδύνου. Κανείς δεν παίρνει την κατάσταση ελαφρά, ο φόβος του ντόμινο είναι εξαιρετικά μεγάλος – ξεκίνησε ήδη η σπέκουλα με την Πορτογαλία – όμως οι υπηρεσίες που αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο της «πυρόσβεσης» εντέλλονται να παρουσιάσουν ένα «σχέδιο Β» που θα δουλεύει και θα περιλαμβάνει αποχώρηση μόνο της Ελλάδας. Η πολιτική απόφαση του κολεγίου των επιτρόπων, με τη σύμφωνη γνώμη των κρατών μελών ήταν: «το ευρώ πρέπει να διασφαλιστεί πάση θυσία». Ως εκ τούτου και αν οι Έλληνες αποφασίσουν δια της ψήφου τους να αποχωρήσουν από το κοινό νόμισμα, αρχικά τα ποσά που θα πήγαιναν στον ελληνικό δανεισμό μέσω του EFSF θα χρησιμοποιηθούν για ένα πρόγραμμα αναθέρμανσης των 16 οικονομιών του ευρώ. Η τοποθέτηση των χρημάτων δεν θα είναι προληπτική αλλά επιθετική και θα έχει στόχο την αύξηση της εσωτερικής ζήτησης με προοπτική ορίζοντα ως και τις 2 μονάδες του κοινοτικού ΑΕΠ – το ποσό δηλαδή που θα χαθεί με την αποχώρηση της Ελλάδας. Από τα όσα λένε αξιωματούχοι της Κομισιόν, ο ίδιος ο πρόεδρος Μπαρόζο, εθνικοί διπλωμάτες και κράτη μέλη, το εγχείρημα δε θα είναι εύκολο ωστόσο οι πάντες θεωρούν υποχρέωσή τους να το φέρουν εις πέρας. Από την άλλη, οι ΗΠΑ δια του ΔΝΤ και όσων επηρεάζουν, θεωρούν ότι πρώτα από όλα «πρέπει να γίνει το παν για να μη φτάσουμε στην ελληνική αποχώρηση». Συνεπώς φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη υπάρχει συναίνεση για τους χειρισμούς όλο τον επόμενο μήνα πριν τις κάλπες της 17ης, όπου οι Έλληνες πρέπει να πάνε έχοντας γνώση όλων των συνεπειών των επιλογών τους (φράση που χθες ήδη χρησιμοποίησε ο πρόεδρος της Κομισιόν). Για να συμβεί αυτό οι Έλληνες ψηφοφόροι πρέπει να λάβουν γνώση όλων των οικονομικών δεδομένων που τους αφορούν. Το αποτέλεσμα της σχετικής εξίσωσης αναφέρει ότι ο δρόμος εντός μνημονίου και εντός κοινού νομίσματος είναι ο πιο φτηνός για τις τσέπες τους, απαιτεί τις λιγότερες θυσίες για τον τρόπο ζωής τους και είναι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική προστασία των αδύναμων ομάδων και τις κοινωνικές μεταβιβάσεις. Η «πληροφόρηση» όπως αποφασίστηκε θα κλιμακωθεί τις επόμενες εβδομάδες και οι πάντες ελπίζουν ότι το «σχέδιο Β», η έξοδος, μπορεί να αποφευχθεί. Ενδεικτικό του κλίματος είναι πως η φρασεολογία που χρησιμοποίησε ο Μπαρόζο δεν ήταν «αποδείξτε ότι δεν θέλετε να φύγετε», αλλά «αποδείξτε ότι θέλετε να μείνετε», φρασεολογία που ξεκάθαρα δίνει το μέγεθος της κατάστασης: η Ελλάδα από σήμερα είναι στο ευρώ «τύποις» και για να συνεχίσει να είναι πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της. H δημοκρατική βούληση των Ελλήνων θα γίνει σεβαστή, όπως όμως θα γίνει σεβαστή και η δημοκρατική βούληση των άλλων 16 εθνών του ευρώ που έχουν βαρεθεί να παίζουν με μια χώρα που δεν ξέρει αν θέλει να έχει προοπτική. Το δίλημμα ετέθη. Αν η απάντηση είναι θετική τότε ανοίγει de facto ο δρόμος των βελτιώσεων στο οικονομικό πρόγραμμα, σε πολλά και ουσιαστικά σημεία του, η παράταση στη επίτευξη των στόχων και η υποβοήθηση της ανάπτυξης με μια σειρά στοχευμένων δράσεων και επενδύσεων. Από την άλλη πηγές της Κομισιόν επισημαίνουν και μια ακόμα διάσταση: «τώρα που η Ευρώπη αλλάζει προτεραιότητες, δεν είναι κρίμα η Ελλάδα να αποχωρήσει από τη ευρωπαϊκή οικογένεια; Σκεφτείτε μόνο ότι σε ένα χρόνο ακόμα και η Γερμανία θα έχει εκλογές. Δε θέλετε να είστε μέσα στο παιχνίδι;». |
|