Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε…
Αγαπητές συναδέλφισσες, αγαπητοί συνάδελφοι,
μικρή δημοσιότητα και, δυστυχώς, ακόμη μικρότερη συμμετοχή κατέγραψε η χθεσινή 4ωρη στάση εργασίας των τραπεζοϋπαλλήλων, η οποία και προκηρύχθηκε με αίτημα την υπογραφή νέας κλαδικής ΣΣΕ, για την κάλυψη των υπέρμετρων μισθολογικών απωλειών που υπέστη ο κλάδος την τελευταία 10ετία.
Ενδεχομένως, ο μέσος πολίτης δεν γνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι στις τράπεζες έχουν μειωθεί πάνω από 40%, εξαιτίας της βίαιης συρρίκνωσης καταστημάτων και υπηρεσιών που επέβαλαν οι Διοικήσεις τους, ενώ οι εναπομείναντες συνάδελφοι έχουν χάσει πάνω από το 15% του εισοδήματός τους, στηρίζοντας ουσιαστικά την ανάκαμψη της κερδοφορίας από τις ζημιές των κόκκινων δανείων, για τα οποία κάποιοι έπαιρναν παχυλά bonus.
Την ώρα, λοιπόν, που η εκτίναξη του πληθωρισμού και το κύμα της ακρίβειας πλήττουν όλα τα νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι δικαίως ανέμεναν μια ανακούφιση και μια ανταμοιβή από την κερδοφορία που ανακοίνωσαν όλες οι συστημικές Τράπεζες, η συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου αποδεικνύεται άτολμη αν όχι ηττοπαθής.
Παρά την προκλητική στάση των Διοικήσεων στις μέχρι στιγμής διαπραγματεύσεις, συμπεριλαμβανομένης και της χθεσινής εξίσου προκλητικής πρότασης για ποσοστό αύξησης 4,75% για το σύνολο της τριετίας, τη στιγμή που ο πληθωρισμός έχει εκτιναχθεί σε ποσοστό άνω του 7%, και χωρίς την παραμικρή ουσιαστική διασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία από τις αποσχίσεις και τις εκβιαστικές εθελούσιες που τείνουν να αποτελέσουν καθημερινότητα, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ υπερψήφισε μια στάση εργασίας, αντί της πρότασης για 24ωρη απεργία, πρόταση που στηρίχθηκε από ικανό αριθμό Γενικών Συμβούλων και Συνδικαλιστικών Παρατάξεων.
Αλήθεια, μπορούμε να πιστέψουμε ότι η ηγεσία της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας δεν είχε τον κοινό νου να σκεφτεί ότι:
στη μέση του ωραρίου οι εργαζόμενοι στα καταστήματα είναι πολύ πιο δύσκολο να αποχωρήσουν, εγκαταλείποντας τους πελάτες που περιμένουν να εξυπηρετηθούν;
οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες που προσέρχονται 9:15 είναι αδύνατο να φύγουν 11:15 και να επιστρέψουν 15:15 για να εργασθούν μέχρι τις 16:45;
οι πιέσεις από τα διευθυντικά στελέχη είναι πιο έντονες όταν κάποιος προσέρχεται στην εργασία του και θα πρέπει να φύγει στη μέση του ωραρίου;
Σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι δεν ορίστηκε καν ένα σημείο συγκέντρωσης - διαμαρτυρίας (πρόκειται για τη μοναδική στάση εργασίας που δεν συνοδευόταν από συγκέντρωση), με αποτέλεσμα τελικά να αδυνατεί να εκφραστεί η εύλογη αγανάκτηση των συναδέλφων, οι οποίοι βρίσκονται πλέον στα όρια της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Η χθεσινή άκαρπη 5η συνάντηση με τους εκπροσώπους των Τραπεζών αντί να σηματοδοτήσει τη δυναμική αντίδραση του κλάδου προκρίνει για ακόμη μία φορά την τακτική της αναμονής και της οπισθοχώρησης. Τα αποτελέσματα αυτής της στάσης θα φανούν πολύ σύντομα…
Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, η στρατηγική είναι γνωστή από πολλών ετών, και αποσκοπεί στο να υπάρξει ένας συμβιβασμός πάση θυσία. Ωστόσο, το τίμημα δεν είναι πλέον μόνο η απώλεια μιας μικρής αύξησης. Ο μακροχρόνιος συνδικαλιστικός λήθαργος έχει εμφυσήσει ένα αίσθημα μοιρολατρίας στις τάξεις των εργαζόμενων, ενώ ταυτόχρονα διογκώνει επικίνδυνα την εργοδοτική αλαζονεία που δεν μπορεί πια να τιθασευτεί.
Γιατί οι τραπεζοϋπάλληλοι δεν γίνονται μόνο φτωχότεροι, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά πίσω από τον καλοσφιγμένο κόμπο της γραβάτας που βλέπουν οι πελάτες μας, υπάρχει ένας πιο σφιχτός κόμπος να πουλήσεις τα πάντα στους πάντες, να σκύβεις το κεφάλι όταν σε προσβάλλουν και να παραιτείσαι μέσω μιας … «εθελούσιας», όταν κάποια golden boys κρίνουν αυθαίρετα ότι είσαι πλεονάζον προσωπικό.
Αυτά ίσως αποτελούν ψιλά γράμματα για κάποιους, αλλά για όλους τους υπόλοιπους πρέπει να αντιμετωπισθούν ως μια διαρκής πρόκληση να ανακτήσουμε την εργασιακή μας αξιοπρέπεια μέσω του συλλογικού αγώνα και μιας νέας συνδικαλιστικής ηθικής.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Μπεμπένης Εμμανουήλ Γοίλιας Ισίδωρος
