«Δε φοβAμαι. Δεν ελπiζω…», το «κατA ΚαζαντζAκην ευαγγeλιο» στο θeατρο VAULT
Αγαπητοί συνάδελφοι,
σταθεροί στην υπόσχεσή μας για συνεχή αναζήτηση τρόπων και διεξόδων στις δημιουργικές ανησυχίες σας, ο Σύλλογος δίνει την ευκαιρία στους συναδέλφους να παρακολουθήσουν μια πολυ καλή παράσταση στην προνομιακή τιμή των οκτώ ευρω.
Η συγκεκριμένη προσφορά ισχύει για όλους τους συναδέλφους και τους συνοδούς μας με την επίδειξη στο ταμείο του θεάτρου τής εταιρικής κάρτας της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Ακολουθεί κριτική της παράστασης
“Μην ελπίζεις σε κάτι, γιατί την ελπίδα την ακολουθεί ο φόβος. Λυτρώσου από το νου και την καρδιά, ανέβα πιο πάνω, ώστε να είσαι ελεύθερος. Να παλεύεις χωρίς να προσδοκάς ανταλλάγματα. Να μην ελπίζεις τίποτα, να μη φοβάσαι τίποτα, να είσαι ελεύθερος. Να είσαι εσύ. Άνθρωπος, ζώο, φύση.
Παρακολούθησα την παράσταση «Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι…», μια σύνθεση κειμένων από τα έργα του Νίκου Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία Μάριου Ιορδάνου, στον πολυχώρο VAULT. Πρόκειται για μία σκηνική μελέτη, σε σκηνοθετική επιμέλεια του Μάριου Ιορδάνου με τον ίδιο και τη Σοφία Καζαντζιάν, που συνδυάζει την αφήγηση με το σωματοποιημένο θέατρο και αποτελεί σύνθεση αποσπασμάτων από τα μεγαλύτερα έργα του Νίκου Καζαντζάκη. Η παράσταση έχει ως βασικό της άξονα την «Ασκητική», βιβλίο βαθιά φιλοσοφικό, που αποτελεί το απόσταγμα όχι μόνο του έργου του συγγραφέα, μα και της ζωής του όλης.
Βαθυστόχαστη και με ύφος λυρικό, αποτελεί σίγουρα ένα μεγάλο έργο η «Ασκητική», που αναγνωρίστηκε από πολλές σπουδαίες προσωπικότητες, όπως τον Stefan Zweig. Και μόνο για τα ερωτήματα που θέτει, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις απαντήσεις που δίνονται, αξίζει να μελετηθεί, για να αφυπνίσει, να εμπνεύσει και να προβληματίσει.
Οι δύο δημιουργοί (Μάριος Ιορδάνου, Σοφία Καζαντζιάν) έφτιαξαν μια στιβαρή, σεβαστή και σοβαρή παράσταση. Με συγκίνηση, βαθιά νοήματα και ανθρωπισμό. Στο Σύμπαν δύο δρόμοι υπάρχουν: Ο Ανήφορος, που οδηγεί στη αθανασία και ο Κατήφορος, που οδηγεί στην απώλεια. Χρέος του ανθρώπου να στοχαστεί τους δύο δρόμους και να ακολουθήσει αυτόν που τον εκφράζει. Πόσο μεγάλες αλήθειες!
Ιδέες, αξιώματα, θεωρήματα του Καζαντζάκη είναι εγκατεσπαρμένα στο σύνολο της παράστασης. Ουσιαστικά αποτελεί ένα συμπύκνωμα της βιοθεωρίας του, της φιλοσοφίας του για τη ζωή. Το «κατά Καζαντζάκην ευαγγέλιο» διασκευασμένο για θέατρο. Ο ίδιος έγραψε στην Ελένη του, τη σύζυγό του: «Η “Ασκητική” είναι μια φοβερή, αιματερή κραυγή, που θ’ ακουστεί μετά το θάνατό μου. Τώρα οι άνθρωποι καταλαβαίνουν μονάχα την ποιητική φόρμα. Μα μέσα στις παρομοίωσες αυτές και στις λυρικές φράσες αναπηδά φλογερή, πάνοπλη, πέρα από απελπισία κι ελπίδα, η μελλούμενη όψη τού Θεού».
Η “σιγή” – μπόμπα που ανατινάζει όλη την “Ασκητική” σε λίγων ανθρώπων την «καρδιά θα εκραγεί». Κι όμως αυτό συντελείται στην καρδιά του θεατή που παρακολουθεί αυτή την έξοχη παράσταση. Η ιδέα να φτάσεις στην πνευματική τελειοποίηση. Ίσως κάποια στιγμή η ζωή σε κάνει να ξεχαστείς και σε τραβά πίσω στην πεζότητα, ένας σπόρος όμως έχει πέσει και πιθανόν κάποτε να κάνει το έργο του και το θαύμα του.
Δεν περίμενα πως θα μου άρεσε τόσο πολύ μια παράσταση για τον Καζαντζάκη σήμερα. Κι όμως, η διασκευή και η απόδοση των κειμένων του από τον Μάριο Ιορδάνου και τη Σοφία Καζαντζιάν ήταν σύγχρονη, ευφυέστατη και γοητευτική. Οι ωραίες παρουσίες τους επί σκηνής και οι ακόμα ωραιότερες ερμηνείες τους μάγεψαν το κοινό εκείνη τη βραδιά, το οποίο τους χειροκρότησε κατ’ επανάληψη. Ενέργεια, συναίσθημα, ευλυγισία σώματος, πνεύματος και ψυχής.
Ο Μάριος Ιορδάνου ήταν εντυπωσιακός. Έδειξε τον άπειρο θαυμασμό του στον Καζαντζάκη και την αφοσίωσή του στη φιλοσοφία του. Είχε πάθος, σκηνική δεινότητα και δυναμική.
Η Σοφία Καζαντζιάν επίσης με κατέπληξε με την πειθαρχία της, την πλαστικότητά της, το κάλλος της και την αέρινη κίνησή της.
Η παράσταση πετυχαίνει το στόχο της: Να σκεφτείς. Να προσπαθήσεις. Να επιχειρήσεις τη σεμνότητα, τη γαλήνη, την προσφορά. Να αναρωτηθείς για το χρέος σου. Να κατανοήσεις τα σύνορα του ανθρώπινου νου και κατόπιν να μη δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπινου νου, αλλά να αναζητάς την αλήθεια ακόμα παραπέρα, στην απεραντοσύνη, στο διηνεκές και να την κοινωνείς στους γύρω σου.
Αξίζουν συγχαρητήρια στον πολυχώρο VAULT και στους ανθρώπους του (Δημήτρη Καραντζιά και Μάνο Αντωνιάδη) που φιλοξενούν τέτοιες παραστάσεις.
Με την παράσταση «Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι…» μας παρέσυρε ένα ποτάμι και μας οδήγησε σε μια πηγή ανακάλυψης.
* Εξαιρετική και προσεγμένη η δουλειά του Πάνου Γκόλφη στους φωτισμούς.
* Η μουσική που ακούγεται στην παράσταση είναι σύνθεση του διπλά ταλαντούχου Μάριου Ιορδάνου.
Συντελεστές
Διασκευή – Απόδοση κειμένων: Μάριος Ιορδάνου, Σοφία Καζαντζιάν
Καλλιτεχνική και σκηνοθετική επιμέλεια: Μάριος Ιορδάνου
Χορογραφίες: Σοφία Καζαντζιάν
Μουσική – Σύνθεση: Μάριος Ιορδάνου
Ενορχήστρωση: Μάνος Αντωνιάδης, Φώτης Μαντζαρίδης
Φωτισμοί: Πάνος Γκόλφης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Πέννυ Γκριτζάπη
Παίζουν: Μάριος Ιορδάνου, Σοφία Καζαντζιάν
Πληροφορίες
Παραστάσεις Για όλο τον Οκτώβριο (Πρεμιέρα: Δευτέρα 6 Οκτωβρίου
Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Διάρκεια: 75 λεπτά.
VAULT
Μελενίκου 26 (Ιερά οδός) Αθήνα – Βοτανικός
+30213 0356472, +3069459
http://www.catisart.gr/index.php/2010-03-28-10-49-51/2291-l-r-.html
